Bij het begin van de rouw is het volkomen normaal als je depressieve klachten hebt. Het wordt zorgelijk als je niet in de gaten hebt wanneer rouw zich ontwikkelt tot een klinische depressie. Dan is het nodig om gespecialiseerde hulp erbij te zoeken die gericht is op depressie. Een coach met ervaring in rouwbegeleiding is dat niet.
Wat zijn symptomen van depressie?
Op deze website kan een blog over de symptomen van depressie niet ontbreken. Ik heb geen ervaring met depressie en kan je ook hierbij niet helpen. Ik heb dus de informatie van de depressie vereniging overgenomen.
Symptomen depressie
Het is belangrijk een depressie of depressieve klachten snel te herkennen en te bestrijden om verergering te voorkomen. Lichte behandelingen zijn dan nog mogelijk. Maar snelle herkenning is niet altijd gemakkelijk. Naast psychische klachten zijn er lichamelijke klachten die kunnen wijzen op een depressie. Het duurt vaak even voordat mensen doorhebben dat hun lichamelijke klachten te maken kunnen hebben met hun depressiviteit.
Psychische en cognitieve klachten
- somber, neerslachtig, een gevoel van leegte
- verminderde interesse in mensen en activiteiten, nergens plezier in hebben
- negatieve gevoelens en gedachten, schuldgevoelens
- gebrekkig zelfvertrouwen, faalangst
- angst, wanhoop
- machteloosheid
- huilbuien of de behoefte te huilen, zonder dat dit lukt
- snel boos of geïrriteerd
- besluiteloosheid, gebrekkig vermogen om problemen op te lossen
- veel piekeren
- vaak met de dood bezig
- concentratieproblemen
- vergeetachtigheid
- traagheid, moeite met nadenken
- rusteloosheid
Lichamelijke klachten
- vermoeidheid, geen energie
- gewichtsverandering door te weinig of te veel eten
- slapeloosheid of te veel slapen
- minder of geen zin hebben in seks
- een droge mond
- hoofdpijn, druk op de borst (benauwdheid), pijn in rug, gewrichten of spieren
- hartkloppingen
- duizeligheid
Andere oorzaken
Er zijn ook symptomen die op depressie lijken maar een andere oorzaak hebben. Dat zijn bijvoorbeeld klachten die samenhangen met stress (spanning, overspanning, burnout). Het kunnen ook aanpassingsproblemen zijn naar aanleiding van een stressvolle gebeurtenis. Of een rouwreactie: de stemming na het overlijden van een dierbare is gelijk aan een depressieve episode. Maar indien de rouwepisode voortduurt of ernstige vormen aanneemt, kun je wel denken aan een depressie.
Indien jij twijfelt over jouw klachten of bij een ander bij normale rouw horen of dat je een depressie aan het ontwikkelen bent, neem dan contact op met de depressie vereniging. Zij zijn er voor jou!
Wat in uw lijstje staat is allemaal van toepassing op mij ik ben in april mijn vrouw
Verloren en nu bij stukje bij beetje mij weer terug tevinden .maar dat gaat heel moeilijk
Uw stukje gelezen , ik krijg hulp maar dat duurt. zo lang .
Hallo Jan,
Het is inderdaad niet makkelijk om met die gevoelens van verlies om te gaan. En april is nog zo recent. Fijn dat je hulp krijgt. Ik wens je veel sterkte. Zeker in deze maanden.
Marrit
Hallo Jan
Hier ook in maart mijn man verloren
Weet soms niet hoe ik verder moet gaan
Wens je veel sterkte
Ik wens jullie allemaal veel sterkte.
Hallo,
Op 12 juni ben ik mijn man verloren aan zelfdoding. Anderhalve week daarvoor had ik de knoop doorgehakt om na 18 jaar uit elkaar te gaan. Ik ben u 10 maanden verder en het lijkt alsof ik alle emoties opnieuw doormaak. Ik geef me er maar aan over maar ben zo bang dat ik er nooit meer uit kom.
Hallo Jeanette,
Wat een heftig verhaal. Er zullen ongetwijfeld heel veel verschillende soorten emoties bij je spelen. Niet alleen het verdriet om het verlies van iemand die heel lang heel belangrijk voor je is geweest. Maar ook het feit dat de zelfdoding plaats vindt na jouw besluit kunnen voor extra emoties zorgen als schuld en schaamte. Zelfs als je weet dat jij hier niet schuldig bent. 10 maanden is nog vrij kort. En emoties zullen vaker in je leven opspelen. Ik ben voor een 2-sporen beleid. Enerzijds de gevoelens accepteren en tegelijk je er niet door laten weerhouden om de dingen te zien en te doen die jou levensvreugde geven. Lotgenoten (vaak via Facebook) kunnen helpend zijn in hoe zij hieruit zijn gekomen. Het is een proces dat stapje voor stapje gaat. Als je je echt zorgen maakt dat het wel heel lang duurt kan je het contact opnemen met je huisarts. Eventueel weet ik een coach die met deze situatie zelf te maken heeft gehad.
Dank je wel voor je snelle en lieve reactie. Ik heb geen bewust schuldgevoel maar het is wel een rollercoaster waar ik nog steeds in zit. Hij is in ons huis overleden waardoor ik daar niet wilde blijven. Heb een tijdje bij familie gewoond en ben van Zwolle naar Meppel verhuisd, heb ander werk gevonden om meer inkomen te krijgen. Over het algemeen gaat het wel in stijgende lijn, maar er zijn dagen bij dat het echt teveel wordt en ik twijfel of ik het goed aanpak. Ik heb gesprekken gehad met de huisarts en POH maar dat past niet bij mij. Ik probeer het nu meer holistisch aan te pakken en meer bij mijn gevoel te blijven. En misschien is een gespecialiseerde coach een goede aanvulling.
Op 28 februari zou mijn vrouw een borstverkleining laten uitvoeren omdat ze te veel last had van rugpijn. Nog voor de operatie begon, had ze een allergische reactie op de spierontspanner en kreeg ze een hartstilstand.
Ze geven dan medicatie om die allergische reactie te stoppen maar daar reageerde ze niet op. 2 uur lang hebben ze haar gereanimeerd en haar er uiteindelijk doorgekregen.
Een week lang heeft ze dan op intensieve zorgen gevochten als een leeuw. Fysiek zou het misschien weer goed kunnen komen maar de hersenschade was te groot.
Op 7 maart heb ik dan uiteindelijk afscheid moeten nemen van de liefde van mijn leven. ZIj was nog maar 46 jaar en zelf word ik er dit jaar 40.
Ik blijf nu achter met haar zoon samen in ons appartement. Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet minstens 2 keer enorm heb gehuild.
Iedereen gaat verder met het leven en ik blijf achter met dit verschrikkelijke en diep ongelukkige gevoel.
Wij deden alles samen en hadden daardoor niet heel veel sociale contacten. Nu moet ik het leven weer proberen oppakken maar eerlijk gezegd heb ik daar helemaal geen zin.
Elke avond ben ik blij dat de dag er weer op zit en dat ik weer een dag heb overleefd. Want zo voel ik mij op dit moment. Een overlever.