Innerlijke kracht en verdriet
Innerlijke kracht is ook veerkrachtig om kunnen gaan met de vreselijke tegenslagen in het leven. En dat betekent ook intens verdriet kunnen en durven ervaren zonder daardoor uitgeschakeld te worden. Daarover schreef ik al een aantal blogs, waaronder deze.
Een persoonlijk voorbeeld
Laat ik mijzelf als voorbeeld nemen. Afgelopen week is mijn kleinzoon 1 jaar geworden. Een jaar geleden was dat een mooie, gelukkige gebeurtenis. Niemand wist toen dat we daarna vreselijk op de proef gesteld zouden worden. En toch lukt het mij en dierbaren om het hoofd niet te laten hangen.
Nu ben ik het type dat eerder stug doorgaat en in staat is om gevoelens te blokkeren. Wat ik dan merk is dat ik verhard en onhebbelijk wordt. Kortaf, bitchy, snel op de kast en geïrriteerd. Inmiddels weet ik dat het dan weer eens tijd wordt om te huilen. De emotie moet eruit en uit mijn ‘systeem’. Wat ik dan doe is de laptop pakken, filmpjes van de uitvaart kijken en tissues ernaast.
En huilen maar. Tranen met tuiten, uit de tenen laten komen. De pijn en het verdriet volledig te ervaren. Gewoon in het Nu zijn. Verdriet in het Nu ervaren geeft mij geen stress. Op dat moment voel ik alleen maar en dat laat ik er gewoon zijn. Het is wat er op dat moment is. Gaan nadenken over verleden, heden of toekomst …. dat geeft mij dan wel stress.
Opstaan en weer verder
Opeens komt de zucht, verlichting en ontspanning. Het voelt alsof het voor dat moment goed is geweest. Wat ik daarna meestal doe is een moment pakken om weer tot mezelf te komen. Kopje koffie of thee, wandelen, opruimen. In ieder geval even iets waarbij ik niet hoef na te denken. Daarna kan ik weer verder met wat ik wil doen. En het bijzondere is: het gaat dan met veel meer gemak.
Sterk of zwak?
Er zullen vast mensen zijn die dit zwak vinden. Ik ervaar het als een kracht om te weten wat ik wel of niet kan en op welk moment. Herkennen waar mijn behoeften liggen en een goed moment kiezen om, eventueel in aangepaste vorm, daar aan toe te geven. Heel belangrijk is dat ik op deze wijze zelf mijn momenten kan kiezen om te rouwen. Dit is een vorm van zelfregie. Daarnaast weet ik dat ik mezelf en daarmee mijn omgeving veel goeds mee doe.
Jung heeft geschreven dat het leven onbeschrijfelijk wreed en mooi tegelijk is. En zo ervaar ik dat ook. Als je dat kan accepteren wordt het leven een stuk makkelijker.
